Joost de Lange Rock/Blues Experience speelt in Trefpunt Thesinge.
Bezetting
Joost de Lange: gitaar, zang
Ramses Donvil: drums
Mitchell Goor: bas
Over de band
Zanger/gitarist Joost de Lange speelde al een aardige lick rock in Zeeuwse bands als Yes You Did voordat hij, vijf albums en een popprijs later, z'n eigen band begon. Rock werd rock/blues of bluesrock, net zo je wilt. Joost nam z'n debuut Outlaw op in 2010. Een instrumentale blauwdruk voor de rest van z'n carrière.
Outlaw etaleerde de invloeden en stijlen van gitaristen als Eric Johnson, Steve Vai en Paul Gilbert. Een plaat met hoofdzakelijk eigen nummers, aangevuld met covers van Joe Satriani en Freddy King. De plaat werd opgenomen in Antwerpen, inmiddels de thuisbasis van Joost.
Tweede plaat Change It kwam uit in 2011. De 'change' was tweeledig. Allereerst debuteerde Joost als zanger. En er was dit keer sprake van een heuse band: de Joost de Lange Rock/Blues Experience. Crazy Times uit 2013 en Magic Crow uit 2014 kregen lovende kritieken en leverden de band veel airplay op bij de verschillende radiostations.
In 2014 werd Joost's oude makker Ramses Donvil de nieuwe drummer. Joost en Ramses kenden elkaar al langer van de Jazz Studio in Antwerpen en ook van rock/blues-projecten uit de Vlaamse scene. In 2015 maakte Mitchell Goor met zijn strakke, groovy baslicks de huidige lineup compleet.
De Joost de Lange Rock/Blues Experience is inmiddels veelvuldig te bewonderen op de Nederlandse en Belgische podia. Ze weten elke gitaarliefhebber steeds opnieuw te raken. De band zet met al haar ervaring een stevige show neer. Tijdens hun live-shows wordt een indrukwekkende mix gespeeld van veel eigen werk en ook enkele goedgekozen covers van Jimi Hendrix, Rory Gallagher en Stevie Ray Vaughan.
Sunset Travelers treedt op in Café Moeke Vaatstra in Zuidwolde.
Bezetting
Roel Spanjers: toetsen
Jeroen Goossens: drums
Richard van Bergen: gitaar
Nico Heilijgers: basgitaar
Over de band
Zoek Sunset Travelers op Google en je vindt een stel gospelveteranen die eind jaren 50 / begin jaren 60 een gedegen live-reputatie opbouwden vol superswingende kerkliederen en tranentrekkende ballades. Die Sunset Travelers, die komen niet.
De gelijknamige Nederlandse band komt wel. Deze vier mannen gaan ook al een tijdje mee. Toetsenist Spanjers (o.a. Luther Allison, Normaal), gitarist van Bergen (hij stond met zijn andere bands Rootbag en Shiner Twins al eerder op Meziek mit bus), bassist Heilijgers (JW Roy, Mick Taylor) en drummer Goossens (JW Roy, Birdcatcher, Hans Theessink) brachten in de jaren '00 twee goed ontvangen platen uit (For The Sake Of It en Birdcatcher) maar gingen daarna andere dingen doen.
Dat wil zeggen: tot voor kort. Want na hun tienjarige sabbatical staan de heren gewoon weer op de vaderlandse podia, waar ze met hun virtuele Zuid-Amerikaanse rhythm & roots de muziek spelen die ze na aan het hart ligt: rhythm & blues & soul en alles wat daar tussenin zit of tegenaan schuurt. Little Feat en The Band zijn nooit ver weg. Rootsmuziek dus. In één woord: Americana. Of: heerlijk.
Je hoort nummers van Hank Williams, Don Covay, Chuck Berry, Ry Cooder, Elvis, The Band, Dr John, Ray Charles en Fats Domino. En de songs van meestertoetsenist Spanjers himself. Het is genieten geblazen: een fijn setje tranentrekkers, dansvloervullers en een enkel luisterlied. Zelden klonk een band live zo lekker.
The Silver Dimes spelen in dorpshuis Ruischerbrug.
Bezetting
Ron Stam: zang
Wilfred 'Sugar Willy' Assenberg: bluesharp
Henk-Jan de Jong: gitaar
Karel Vogel: basgitaar
Ben van de Bunt: drums
Over de band
Het is nauwelijks te geloven eigenlijk. Maar the Silver Dimes bestaan pas sinds 2015. Dat zou je niet zeggen als je ze bezig ziet en hoort. Het vakmanschap straalt er vanaf.
Hoe dat precies zit wordt duidelijk als je de biografieën van de bandleden bekijkt. De heren zijn stuk voor stuk gelouterde muzikanten die sinds jaar en dag op het podium staan. Maar wel in andere bands dus. In the Silver Dimes vonden ze elkaar en viel alles op z'n plek.
Over hun debuut 'No Cure No Pay' schreef Filip Heidinga: "Het openingsnummer Alabama Train is een heerlijke road blues. Het nummer zet meteen een mooie sfeer neer en verteld meteen een goed verhaal. Werd Alabama Train nog geleid door de mondharmonica van Wilfred Assenberg, tijdens het volgende Black Water Roll voert de gitaar van Henk-Jan de Jong de boventoon, net als tijdens de andere nummers weet hij me meerdere keren te verrassen met een mooie (onverwachte) solo. Deal The Cards is een lekker groovy nummer, dankzij Karel Vogel (bas) en Ben van de Bunt (drums) die een lekkere groove laten horen. De rauwe zangstem van Ron Stam doet tijdens het volgende Fade To Black erg aan Muddy Waters denken. Het stevige Night Train sluit het album af en het album eindigt waar het begon: een lekkere road blues. En dan is het alweer over, hongerig naar meer blijven we achter. Wachtend op het volgende album van deze top-band."
Voorlopig wachten we nog steeds. Gelukkig hebben we de live-optredens. Want het ijzersterke reportoire van the Silver Dimes doet het niet alleen goed op de plaat, ook live hebben ze een dijk van een reputatie. Goed op elkaar ingespeeld klinken ze soms als de bluesy broertjes van The Doors. Met bluesharp in plaats van orgeltje. Strak swingend in de auto onderweg naar Chicago. Daar lusten we wel pap van.
