J. W. Roy en B. J. Baartmans treden op in huiskamercafé ’t Jopje in Thesinge

Bezetting
JW Roy - zang, gitaar
BJ Baartmans - gitaar

Over de band
JW Roy verrast begin 2008 met een buitengewoon sterk Nederlandstalig album. Magnifieke Nederpop met onmiskenbare rootsinvloeden, variërend van breekbare ballades tot robuuste rockers. Geproduceerd door multi-instrumentalist JB Meijers (De Dijk, Acda en De Munnik, Frank Boeijen, Daryll-Ann, Ellen Ten Damme), die zorgde voor een moderne volle sound, waardoor Roy’s zesde album geknipt lijkt voor veel radio-airplay.

Liefhebbers van het eerste uur zullen de americana-feel van zijn vroegere platen herkennen in ontroerende nummers over de dood van zijn moeder (Tijd) en de dopingperikelen van wielrenner Erik Zabel (Niet alleen), om maar te zwijgen van het vertederende liefdesliedje met Ilse DeLange (Ik weet dat jij er bent). Als vanouds zingt JW over zaken van het hart als vriendschap, trouw en liefde - altijd romantisch, direct en nooit zoetsappig.

Rick de Leeuw heeft vier teksten geschreven, waaronder het door hemzelf voorgedragen gedicht Mijn vriend, dat overgaat in een gloedvol duet van JW en Guus Meeuwis. Beide Brabanders hebben in 2007 nauw samengewerkt aan Hemel nr. 7, het binnen één dag met goud bekroonde album van Meeuwis. Vandaar dat JW inmiddels co-auteur is van liefst twee nummer-1-hits (Tranen gelachen en Proosten).
Jan Willem Roy (1968) start zijn muzikale loopbaan op veertienjarige leeftijd met dorpsvrienden in de rockgroep Sez You. Hij is zanger/gitarist van een heel scala aan bands voordat hij begin jaren negentig Le Roi formeert met de latere drummer van K's Choice. Halverwege de jaren negentig treedt de Brabander voor het eerst nationaal voor het voetlicht als finalist van een singer-songwriters-competitie in het radioprogramma KRO's Country Time.

Samen met toetsenist Roel Spanjers en bassist Kees Spruijt begint JW in 1996 The One Night Band, die verder bestaat uit gitarist Richard van Bergen (momenteel actief in Shiner Twins) en drummer JJ Goossens. Een jaar later verschijnt het debuut 'Round Here, dat wordt onthaald als een rootsplaat van Amerikaanse klasse.
Met zijn One Night Band treedt Roy veelvuldig in het land op. Daarnaast toeren ze diverse malen door de Verenigde Staten. Zo staan ze op het gerenommeerde South By South West-festival in Austin, Texas en geven ze een drietal shows tijdens de Chet Atkins' Musician Days in Nashville, Tennessee. Samen met Ilse DeLange zingt Roy een duet in het populaire tv-programma Heeren van Amstel Live.
Begin 1999 verschijnt Deeper Shades, dat net als het debuut lovend wordt ontvangen. Het bescheiden singlesucces van de southern soul-ballade 6th Street zorgt overal in Nederland voor goed gevulde zalen. Ook het buitenland toont belangstelling, getuige tournees door Duitsland, Zwitserland, Zweden, Denemarken en Schotland.
Begin 2001 besluit The One Night Band er na vijf jaar een punt achter te zetten. JW concentreert zich op het schrijven van nieuw repertoire en zoekt daarbij naar een rauwere sound. In BJ Baartmans vindt hij de geschikte co-producer, terwijl JB Meijers de eindmix voor zijn rekening neemt. Het stevig rockende resultaat heet Keep It Coming ligt voorjaar 2003 in de winkels.

JW wordt op Keep It Coming ondersteund door gitaristen Ruud van den Boogaard (ex-Sez You!) en Eric van Dijsseldonk, bassist Nico Heilijgers en drummer Gabriël Peeters, aangevuld met Roel Spanjers. De meesten van maken ook deel uit van de nieuwe podiumgroep, waarmee hij een jaar lang door Nederland trekt.
In 2003 wordt JW opnieuw uitgenodigd voor het South By South West-festival in Austin. Eenmaal terug in Nederland begint hij ideeën voor een volgend album uit te werken.

Anders dan voorheen gaat JW niet met een volledige band de studio in, maar begint hij alleen met producers Kees Spruit en Gabriël Peeters, waarbij laatstgenoemde als multi-instrumentalist zijn stempel drukt op de arrangementen. Vervolgens nodigt Roy bevriende muzikanten van diverse pluimage uit om een bijdrage te leveren. Zo is er niemand minder van de partij dan Chuck Leavell, al een kwart eeuw de vaste pianist en organist van The Rolling Stones en voorheen actief bij The Allman Brothers Band, Eric Clapton, George Harrison en The Black Crowes.

Het indringende resultaat heet Kitchen Table Blues, een overwegend akoestisch album waarop Roy de blues bezingt, wat hij op zijn eigen onmiskenbare wijze doet in de beproefde Americana-stijl. Onrust, passie, schuld en twijfel vormen de rode draad in deze herstkleurige verzameling verhalen uit het echte leven.

Kitchen Table Blues verschijnt voorjaar 2004, waarna Roy gaat toeren met een nieuwe begeleidingsgroep, die naast Van den Boogaard en Peeters bestaat uit pianist Mike Roelofs en bassist Harmen de Bresser. Bij het opmaken van de balans blijkt Kitchen Table Blues volgens de kenners tot de beste Americana-albums van dat jaar te behoren.
Amper een jaar later komt JW al met Laagstraat 443, vernoemd naar het adres waar het gelijknamige album onder leiding van Gabriël Peeters is opgenomen: het huis van gitarist Ruud van den Boogaard. Hoe kleiner de bezetting, des te beter JW uit de verf lijkt te komen. Toch getuigen de verstilde luisterliedjes wel degelijk van muzikale creativiteit.
Anders dan voorheen zingt JW ditmaal in het Brabants. Naar eigen zeggen kon hij zich In het Engels altijd nog verbergen achter de indirectheid van een ‘vreemde' taal. Nu is er geen vertaalstap meer nodig, niet voor hem én niet voor de luisteraar. Bovendien komt JW door deze taalverandering los van het Americana-idioom: hij kan voortaan alle kanten op.

In 2007 werkt JW nauw samen met Guus Meeuwis. Hij schreef mee aan de meeste liedjes voor diens succesvolle album Hemel nr. 7, waaronder de nummer 1-hits Tranen gelachen en Proosten.
Begin 2008 verschijnt JW Roy, een Nederlandstalig popalbum met Americana-invloeden, geproduceerd door JB Meijers (De Dijk, Ellen Ten Damme, Frank Boeijen Acda en de Munnik), die ook een groot aantal instrumenten bespeelt. Speciale gasten zijn Guus Meeuwis en Ilse Delange, terwijl voormalig Tröckener Kecks-zanger Rick de Leeuw een aantal teksten bijdraagt.

In het kader van de manifestatie Ticket for Tibet verschijnt dat voorjaar de single Als je ooit nog eens terug kan, een bewerking van As ge ooit, een liedje van JW met tekst van Gerard van Maaskkers. De nieuwe versie is een duet van Bart van der Weide (Racoon) en Anneke van Giersbergen (Agua de Annique) met de Tibettaan Loten Namling als speciale vocale gast. De single komt op nummer 1 binnen en wordt met JW als zanger live uitgevoerd bij Pauw & Witteman.

Tijdens de theatertournee Geen wereldtitel vertolkt JW uitsluitend nog Brabants en Nederlands repertoire, begeleid door gitarist BJ Baartmans, pianist Gabriël Peeters, bassist Gerald van Beuningen en drummer JJ Goossens. Opnamen van die intieme concerten resulteren in het warmhartige live-album JW Roy leeft.

Charley Cruz & The Lost Souls treden op in het dorpshuis Ruischerbrug

Bezetting
Charley Cruz - zang, gitaar, DJ Ciggaar - bas, Jerry Brown - gitaar, Ron Cruz - drums.

Over de band
Men neme een goede zanger, een virtuoze (slide) leadgitarist en een goede, degelijke ritmesectie. De kans is dan groot dat je een puike groep muzikanten bij elkaar hebt gebokst. Indien je de uit Dordrecht afkomstige band Charley Cruz & The Lost Souls tegen vorenstaand plaatje aanhoudt, dan ben je wel mal (of erger) om niet te erkennen dat er hier inderdaad van een stel uitstekende muzikanten sprake is.

Aan de vooravond van de presentatie (ergens in januari, ergens in hometown Dordrecht) van hun nieuwste (de 2e) cd gingen de Dordtenaren prima met de weerstanden van de Hommel om. Immers, men heeft daar vanwege overlast een Gemeentelijke verordening aan de broek, en wel in de vorm van een geluidsrestrictie. En dat terwijl, dit volgens zegsman (& drummer) van dienst Ronald Croes, de nieuwe schijf juist een wat stevigere attitude heeft dan het debuut uit 2005, Life On the Edge. Zanger Charley sprak dan ook een paar keer van een veredeld huiskameroptreden.

Het ingetogen spel had geen invloed op de kwaliteit; de aanwezigen kregen een fijn optreden voor de kiezen. Een optreden wat zeker nog pittig genoeg was om bevestigd te krijgen wat Cruz en zijn verloren zieltjes zoal in hun mars hebben. Natuurlijk kreeg men ook een 'inkijkje' in een aantal songs van de nakende release, afgewisseld met werk van de eersteling, zoals That's Why en Dead-End Street. Tevens een werkelijk fraai uitgevoerd een-tweetje met covers: The Weight van The Band en The Witch Queen van Redbone kwamen dan ook goed uit de verf. Charley Cruz en zijn mannen weten simpelweg te boeien, een optreden lang. De optie om volgend jaar te openen voor The Band of Heathens dient men maar te accepteren, daar een avondje met een goed voor- én een goed hoofdprogramma ongetwijfeld zeer te pruimen zal zijn.

In Zuidwolde in café Moeke Vaatstra treden de Shiner Twins op.

Bezetting
Richard van Bergen: vocals - lead guitar & slide guitar, Jack Hustinx: vocals - acoustic & electric guitar, Dick Wagensveld: bass & tuba, Nicky Hustinx: drums.

Over de band
De Shiner Twins CD "All In Store" luistert als een muzikale reis van Memphis via New Orleans naar Austin-Texas, met een kort uitstapje naar de Texaans-Mexicaanse grens. En dat is niet verwonderlijk, want de zuidelijke staten van de USA, dat is precies waar de muzikale wortels van de vier "twins" liggen.

De muzikale historie van de vier Shiner Twins beslaat een dwarsdoorsnede van bands die in roots-minnend Nederland hun sporen ruimschoots verdiend hebben: de band van JW Roy, Sunset Travelers, Crown Jewels, Millstreet Bluesband, Soul Survivors en Arti Rhythm. Nicky Hustinx is bovendien al enkele jaren de vaste drummer op de Europese tournees van Patricia Vonne uit Austin.

Gitarist Richard van Bergen is door kenners al meerdere malen uitgeroepen tot een van de beste roots-gitaristen van het land, en de Nederlandse editie van het magazine "Guitarist" wijdde enige tijd terug nog een fraai artikel aan zijn onmiskenbare slidegitaar-spel en z'n andere gitaristische kunsten. Over drummer Nicky Hustinx verscheen een mooi verhaal in de "Slagwerkkrant".

Toen er in de zomer van 2003 een einde kwam aan de samenwerking met Malford Milligan, besloten de bandleden verder te gaan als Shiner Twins, met hun eigen repertoire. Vanaf dat moment zijn zowel Richard en Jack veel nieuwe nummers gaan schrijven voor de band, en een 13-tal daarvan zijn verzameld op de CD "All In Store". De band heeft bij de opnames assistentie gekregen van een aantal gerespecteerde collegae zoals Roel Spanjers (toetsen), Patricia Vonne (een texmex-duet met Jack), Gait Klein Kromhof (harmonica) en JW Roy (leadvocals op "Drown In Your Arms"). Deze laatste was dermate enthousiast over het album dat-ie ervan overtuigd was dat dit "dé roots-CD van het najaar" zou gaan worden.

In het kleine huiskamercafé ’t Jopje in Thesinge spelen Homesick & The Louisiana Men.

Bezetting
Hans 'Homesick' de Vries: zang en gitaar, Alex Siegers: percussie en zang, Toon Ekkers: gitaar en zang.

Over de band
Opzwepende zydeco, zompige rhythm 'n' blues, smachtende soul en een keur aan prachtige liedjes passeren de revue. Scherpe driestemmige samenzang en opzwepende percussie geven de muziek kleur! Homesick & The Louisiana Men maken enerverende rootsmuziek uit de swamps van Louisiana en de Mississippi Delta. Hun optreden is een avontuurlijke 'Trip to New Orleans', met een mix van verschillende muziekstijlen uit deze smeltkroes-stad in het zuiden van Louisiana.

Louisiana Men is een vriendenband rond zanger-gitarist Hans 'Homesick' de Vries en daarmee eigenlijk een vervolg op de roemruchte Utrechtse cajun- en zydecoband 'Louisiana Radio'. Met zijn 'radios' maakte De Vries vijf albums en toerde hij door heel Europa. De band toerde met stijlgenoten als Dr.John, Los Lobos en Willy Deville. Als solo-artiest deed 'Homesick' een uitgebreide toer met Oletta Adams.

Muziekblad Oor over de band: "Louisiana muziek is van een bedrieglijke eenvoud. Velen denken het te kunnen spelen, maar weinigen weten de broeierige essentie zo moeiteloos te raken als Homesick en zijn mannen."

Bandleider Hans de Vries is hartstochtelijk fan van artiesten als Jimmy Reed, Ray Charles & Taj Mahal. Een aantal van hun lekker in het gehoor liggende rhythm & blues songs staan ook steevast op zijn repertoire. De soulfull voice van Alex Siegers, maakt de samenzang tot een van de sterke troeven van dit gezelschap. Hij zong en speelde percussie in de band Nancy Works On Payday. In 1993 maakten zij een CD geproduceerd door Allen Toussaint in New Orleans. Met zijn nieuwe band LXpress maakte Alex dit jaar een prachtige nieuwe plaat: "abducted". Zijn percussie en het Louisiana rubboard (wasbord) zijn een perfecte stand-in voor de drums. En zoals hij Otis Redding en Sam Cooke zingt.

Gitarist/Zanger Toon Ekkers is de man met de meeste jaren speel-ervaring in alles wat er denkbaar is tussen country en rhythm'n'blues. Zijn vlijmscherpe Texas Telecaster heeft dan ook menig podium geteisterd.

In het buurt- en speeltuingebouw in Ruischerbrug speelt de Big Belly’s Blues Band.

Bezetting
Harry Beishuizen: zang en sologitaar Herman Manders: slaggitaar Nick Abeln: piano/keyboard Bram van der Lelij: bas Ben de Jonge: drums.

Over de band
De Big Belly's Blues Band vindt zijn roots in de jaren 60 en 70 en bestaat uit een aantal enthousiaste laatbluesers, die met een gemiddelde leeftijd van 55+ en veel muzikale ervaring garant staan voor een swingend optreden. De bronnen waar de bandleden hun inspiratie uit putten zijn o.a. Steve Ray Vaughan, John Mayal, Roy Buchanan, Eric Clapton, Peter Green, Walter Trout, Gary Moore, Buddy Guy en natuurlijk de grootmeester zelf, BB King. Deze invloeden in het repertoire van de Big Belly's zijn terug te vinden in hun slowblues, ballads en opzwepende up-tempo blues/rocknummers met hier en daar een uitstapje naar de Jazz en Soul. De Band is in 1998 opgericht door Herman Manders (rythmguitar and vocals) samen met Harry Beishuizen (leadguitar and singer) en Nick Abeln (piano and keyboard) en is na enige wisselingen versterkt met Bram van der Lelij (bassguitar and stringbass) en Ben de Jonge(drums and percusion). Het werkterrein en de bekendheid van de band bevindt zich voornamelijk in de cafés, zalen, theaters en festivals van de drie noordelijk provincies en div. optredens in Duitsland, waarbij bijna ieder jaar een tour op Ameland wordt georganiseerd tijdens het Roggefeest op de eerste vrijdag van augustus. In 2001 is de eerste CD " Take One" uitgebracht en in 2007 zijn de opnamen gemaakt voor de CD " Take Two ".